Po prostu wierzę, że trzeba mieć odwagę marzyć i mieć odwagę realizować swoje marzenia. Ba! trzeba mieć odwagę czasem pójść pod prąd. Nawet gdy się później okazuje, że człowiek zrobił głupio...

Martyna Wojciechowska

Kiedy więc dobiegłam do dwóch krzyżujących się ścieżek, zaczęłam się rozglądać w poszukiwaniu jakiejś wskazówki. Kiedy człowiek się śpieszy albo jest zestresowany lub przestraszony, nie zwróci na nie uwagi. Będzie pytał swojego rozumu i próbował logicznie wywnioskować swoje przeznaczenie. Strach podpowiada, że trzeba zawsze kontrolować sytuację i wykazać się doskonałością w podejmowaniu decyzji, ale wtedy człowiek nie ma szansy odwołać się do sił większych niż on sam. A im bardziej się stresuje, tym mocniej błądzi. Im mocniej jest zdenerwowany, tym mniej racjonalnie jest w stanie myśleć. Dlatego pierwszą zasadą obowiązującą w przypadku zabłądzenia powinien być spokój. Zamiast rozpamiętywać co stało się wcześniej, co mnie tu doprowadziło i sprawiło, że znajduję się  tym miejscu. Zamiast martwic sie tym co strasznego może się przydarzyć w najbliższym czasie. Usiądź. Rozejrzyj się. Znajdź coś fajnego w tym, co cię otacza. Mam teraz na myśli każdą podróż, także podróż przez życie.
Człowiek przecież zawsze jest tylko tu i teraz. Nie ma go już w przeszłości, z której wyszedł. I nie zdążył jeszcze wejść w przyszłość, która dopiero nastąpi. Jeżeli będzie próbował dźwigać ze sobą wszystko, co dotychczas się zdarzyło albo kontrolować to, czego jeszcze w ogóle nie ma, straci mnóstwo sił i mnóstwo czasu. I pewnie nie posunie się ani o krok do przodu.
Więc jeśli jesteś teraz w swoim życiowym Machu Picchu, to nie odwracaj się wstecz. I nie wypatruj zanadto do przodu.
Zobacz co masz teraz . I zaplanuj coś przyjemnego, co będziesz mieć za chwilę. A dalej wszystko samo się potoczy.

Beata Pawlikowska z książki "Blondynka w Peru"

Nie boję się zabłądzić. Powiem więcej: uwielbiam błądzić, bo zawsze wtedy odkrywam coś zaskakującego. Coś, czego nikt nie widział ani nie przeżył na własnej skórze.

Beata Pawlikowska